خود ارضایی یا استمنا در زنان

تربیت صحیح فرزندان، وظیفه و مسئولیتی است كه بر عهده‌ی والدین قرار دارد. توجه و درك مناسب از احتیاجات روحی و جسمی فرزندان می‌تواند پدر و مادر را در تربیت آنان یاری كند.
یكی از احتیاجات مهم هر فرد، احتیاج برای جفت‌گیری یا همان میل جنسی است. بدیهی است كه غریزه و نیروی جنسی در انسان اهمیت ویژه‌ای دارد و با شناخت درست و سپس قرار دادن آن در مسیری كه باید به طور طبیعی طی كند، در رسیدن انسان به زندگی ایده‌آل كمك شایانی می‌كند.

خود ارضایی با رسیدن به لحظه‌ی اوج لذت جنسی، ارگاسم، به پایان می‌رسد.
بخشی از سیر تربیت فرزندان، آموزش مسائل جنسی و فرآیندها و وقایع مرتبط با آن است. والدین با آموزش به موقع مسائل جنسی به فرزند می‌توانند در شناخت او از بدن خود و رفع مشكلات احتمالی پیش آمده، بیشترین نقش را ایفا كنند.

متأسفانه در ایران با توجه به فضای مذهبی و اعتقادی حاكم و قبیح دانستن طرح این گونه مسائل، اقدامی برای آموزش جنسی به كودكان و نوجوانان انجام نمی‌شود. نتیجه‌ی این امر چیزی جز به وجود آمدن سؤالات بی‌پاسخ و مشكلات عدیده برای فرد در آینده نخواهد بود. یكی از این مشكلات پدیده‌ای به نام «خود ارضایی» است.
«خود ارضایی» یا «اِستمنا» یا واژه‌ی قدیمی آن «اونانیسم» به معنی ارضای میل جنسی توسط خود فرد و از راه دست‌كاری آلت جنسی است. استمنا با رسیدن به لحظه‌ی اوج لذت جنسی (ارگاسم) به اتمام می‌‌رسد. در جنس مذكر همراه با بیرون ریختن مایع منی و در جنس مؤنث همراه با سفتی عضلانی و لذت شدید در مهبل است.
خود ارضایی معمولاً با خیال‌بافی فرد همراه است و پیش از ازدواج یك امر طبیعی بوده و به دلیل كمبود یا نبود رابطه‌ی جنسی نزد هردو جنس شایع است. زمان اولین خود ارضایی در افراد متفاوت است. به طوری كه در كودك دوساله نیز گزارش شده است. استمنا در مردان با محوریت تحریك آلت تناسلی و در زنان با محوریت تحریك كلیتوریس (جزء شبه آلت تناسلی در بانوان كه باعث احساس ارگاسم می‌شود) اتفاق می‌افتد.
با توجه به مطالعات محققان غربی، بیش از 90% مردان و 80% زنان در طول عمر خود حداقل یك مرتبه خود ارضایی كرده‌اند. متأسفانه آماری برای ایران موجود نیست. اما با توجه به وضعیت جنسی كشور و افزایش سن ازدواج می‌توان به میزان شیوع خود ارضایی در كشور پی برد.

خود ارضایی با تصویر خود در آیینه

قصد از طرح این موضوع فقط بررسی این پدیده‌ی رو به رشد است و به هیچ عنوان بر انجام یا عدم انجام آن تبلیغ و توصیه نمی‌شود. با این مقدمه به بررسی این پدیده می‌پردازیم.
اعتیاد به خود ارضایی و مراحل آن:اسپرم تولیدی در بیضه‌ی آقایان پس از اتمام تاریخ مصرف و عدم جفت‌گیری باید تخلیه شود. بنابراین بدن سیكل طبیعی تخلیه اسپرم را برنامه‌ریزی می‌كند كه می‌توان آن را نوعی خود ارضایی به شمار آورد؛ با این تفاوت كه خودكار و از سوی بدن انجام می‌شود. معمولآً تخلیه‌ی اسپرم در مردان بیشتر هنگام خواب یا ادرار كردن صورت می‌گیرد.
در بانوان اسپرمی تولید نمی‌شود؛ بلكه در اثر تحریكات و به هر دلیل، خون مرتباً به جهاز جنسی آن‌ها هجوم می‌آورد و فرد را در حالت آمادگی برای برقراری رابطه‌ی جنسی قرار می‌دهد و در همین زمان ترشحات جنسی در دستگاه تناسلی فرد تولید می‌شوند كه نیاز به تخلیه دارند. برای تخلیه‌ی این مواد، بانوان از عروق خونی و عادت ماهیانه‌ی خود كمك می‌گیرند.
خود ارضایی در صورتی كه به صورت عادی و برنامه‌ریزی شده توسط بدن انجام گیرد، مشكل خاصی برای فرد به وجود نمی‌آورد. حال اگر این سیكل طبیعی توسط فرد بر هم خورد و به صورت بیمار گونه و اعتیاد ظاهر شود، عوارض بسیاری برای آن شخص ایجاد می‌كند كه در حالت غیراعتیادی بروز نمی‌یابد. ابتدا به مراحل اعتیاد به خود ارضایی و عوارض آن می‌پردازیم:

استمنا در بانوان با محوریت كلیتوریس

1- مرحله‌ی مشكل‌ساز : در افرادی بروز می‌كند كه روزانه بیش از یك یا دو بار استمنا می‌كنند. عوارض آن عبارتند از:الف) خستگی و كوفتگی
ب) عدم تمركز حواس
پ) ضعف حافظه
ت) استرس و اضطراب
2- مرحله‌ی گرفتاری شدید : در افرادی كه در روز سه تا چهار بار استمنا می‌كنند پدیدار می‌شود. عوارض آن عبارتند از:الف) خستگی و كوفتگی
ب) تغییرات سریع خلقی
ج) حساسیت بیش از حد و زود رنجی
د) كمردرد
ه) نازك شدن موها (به دلیل برهم خوردن نظم هورمونی)
و) ناتوانی جنسی زودرس در جوانی
ی) بی‌خوابی، بدخوابی و مشكلات مشابه آن‌ها
3- مرحله‌ی گرفتاری بسیار شدید : در این حالت فرد روزانه حتی پنج بار استمنا می‌كند كه عوارض بسیار شدیدتری در او ظهور می‌یابد: الف) خستگی و كوفتگی
ب) ریزش شدید موها
ج) تار شدن دید چشم‌ها
د) وِز وِز گوش
ه) انزال زودرس و غیرارادی و خروج منی به صورت قطره قطره
و) درد كشاله‌ی ران و ناحیه‌ی تناسلی
ی) دردهای قولنجی در ناحیه‌ی لگن و استخوان دنبالچه

ترس از شكسته شدن خلوت و تنهایی محركی مناسب برای استمنا

بررسی دیگر عوارض: 1- آسیب پروستات: استمنا به شكل صحیح و غیر اعتیادگونه در تقویت پروستات و جلوگیری از ابتلأ به

سرطان پروستات كمك فراوانی می‌كند. اما اگر به صورت مكرر و اعتیاد گونه انجام شود، باعث تقویت احتمال ابتلأ به سرطان پروستات می‌شود.
2- خستگی و كوفتگی مفرط: به دلیل انرژی‌بر بودن اعمال جنسی كه خود ارضایی را نیز شامل می‌شود، موجب كمبود انرژی و تخلیه‌ی ذخایر گلیكوژن (نوعی قند كه برای تأمین انرژی سلول‌های عضلانی لازم است) می‌گردد، در نتیجه خستگی و كوفتگی مفرط روی می‌دهد.
3- گرفتگی عضلانی: برای رسیدن به حالت اوج لذت جنسی یا ارگاسم، عضلات بدن و دستگاه تناسلی چه در مردان برای تخلیه‌ی اسپرم و چه در زنان برای پمپاژ خون به ناحیه‌ی تناسلی منقبض می‌شوند. در استمنا اعتیاد گونه و زیاده از حد، عضلات همیشه در حال انقباض و گرفتگی هستند.
4- آسیب و سكته‌ی مغزی: به دلیل هجوم خون به آلت تناسلی در آقایان و دستگاه تناسلی در بانوان و نرسیدن خون و در پی آن كمبود اكسیژن و غذا در مغز، احتمال سكته‌ی مغزی بسیار زیاد است. به همین دلیل توصیه می‌شود حتی المقدور خود ارضایی به حالت دراز كشیده و خوابیده انجام شود تا خون كافی به مغز برسد.
5- بروز انواع سرطان‌ها: در جنس مذكر علاوه بر سرطان پروستات كه ناشی از حالت اعتیاد گونه‌ی خود ارضایی است سرطان های دیگری همچون سرطان آلت تناسلی و سرطان بیضه نیز مشاهده می‌شود. در جنس مونث سرطان مهبل و مخاط مهبل و سرطان كلیتوریس بروز پیدا می‌كند. كاملاً مشخص است كه بروز این سرطان‌ها به دلیل كار كرد بیش از اندازه‌ی عضو تناسلی بوده و در سیر طبیعی بدن به ندرت همچنین بیماری‌هایی دیده می‌شود.
6- آسیب روحی- روانی: بیشترین آسیب و عارضه‌ی خود ارضایی آسیب روحی و روانی‌ای است كه به خود فرد وارد می‌شود. مهمترین این عوارض افسردگی و احساس گناه پس از خود ارضایی است. ضعف حافظه و حواس‏پرتی، اضطراب، منزوی شدن و گوشه‌گیری، بی‌‏نشاطی و لذت نبردن از زندگی، پرخاش‌گری، بداخلاقی و تندخویی، كسالت دائمی و ضعف اراده، احساس حقارت و عدم اعتماد به نفس از دیگر عوارض روحی- روانی این امر هستند.
7- عوارض اجتماعی: ناسازگاری خانوادگی، بی‌میل شدن به همسر و ازدواج، ناتوانی در ارتباط با جنس مخالف و همسر(استمنا بعد از ازدواج) احساس طرد شدن و از بین رفتن عزّت، پاكی، شرافت و جایگاه اجتماعی، دیر ازدواج كردن و لذت نبردن از زندگی مشترك از آسیب های اجتماعی خود ارضایی هستند. ‏

خود ارضایی آلت‌محور در آقایان
لازم به ذكر است كه عوارض زیر به هیچ عنوان ارتباطی با خود ارضایی ندارد:
1- سیاهی دور چشم: به دلیل عوارض ژنتیكی و فقر آهن در بدن ظاهر می‌شود. 2- عقیم شدن: بر اثر عوامل بیماری‌زا، عوامل محیطی و عوارض ژنتیكی ایجاد می‌شود.
3- كوچك شدن و تنبلی بیضه‌ها: بیضه‌ها برای ساخت اسپرم مرتباً در حال حركت برای به دست آوردن دمای مناسب هستند كه گاهی به درون بدن كشیده می‌شوند و به اشتباه كوچك شدن آن‌ها دانسته می‌شود. خود ارضایی همچنین موجب به كار افتادن بیضه ها و فعالیت آن‌ها می‌شود كه ارتباطی با تنبلی و كوچك شدن آن‌ها ندارد.
4- نابینایی، ناشنوایی و از بین رفتن سیستم عصبی در اثر كمبود منی: مایع منی از سلول اسپرم و مایعات غدد ضمیمه دستگاه تناسلی (مانند غده‌ی پروستات در انسان و غدد وِزیكولی در نشخواركنندگان) تشكیل شده است. نقش مایعات غدد ضمیمه جنسی ابتدا خنثی كردن محیط اسیدی مجرای خروج اسپرم و سپس تغذیه‌ی خود اسپرم است.
اسپرم در بخش انتهایی مسیر خروج خود از بدن با مجرای خروج ادرار در آلت تناسلی هم مسیر می‌شود و چون ادرار اسیدی است، پس مایعات غدد ضمیمه جنسی می‌توانند این محیط اسیدی را با قلیایی بودن خود، خنثی كرده و مسیر مناسبی برای عبور و خروج اسپرم فراهم كنند. این وظیفه در انسان بیشتر بر عهده‌ی مایعات قلیایی تولید شده از غده‌ی پروستات است.
مایعات غدد ضمیمه سرشار از قند فروكتوز هستند كه برای تغذیه‌ی خود اسپرم در نظر گرفته شده است و به هیچ وجه برای تغذیه و انرژی‌زایی دیگر عناصر و ارگان های بدن كافی نیستند، بنابراین نابینایی، ناشنوایی و دیگر عوارض عصبی و غیرعصبی نسبت داده شده به نبود یا كمبود اسپرم برای تولید انرژی صحیح نیست.

احتمال صدمات و سكته‌ی مغزی در خود ارضایی به صورت درازكش كم‌تر از حالت ایستاده است
ذكر این نكته خالی از لطف نیست كه جذب اسپرم تبعات و هزینه‌هایی برای بدن دارد كه از آن جمله می‌توان به گرمای اضافی تولید شده در اثر جذب اسپرم از عروق بیضه اشاره كرد كه با گذشت زمان مانع از تولید اسپرم سالم در بیضه‌ی فرد می‌شود و در افرادی كه عمل وازكتومی (بستن لوله های منتقل كننده‌ی اسپرم برای جلوگیری از بارداری) را انجام داده‌اند، این عارضه بیشتر مشاهده می‌شود.
خود ارضایی مزایایی هم دارد:خود ارضایی مانند هر پدیده‌ی دیگر جهان طبیعت دارای سود و زیان است. اینكه ما فقط معایب آن را ببینیم، امری خارج از انصاف است. در این بخش به پاره‌ای از مزایای خود ارضایی به طور خلاصه اشاره می‌كنیم:
1- بزرگ‌ترین مزیت خود ارضایی این است كه مانع از برقراری یك رابطه‌ی پرخطر جنسی از طرف شخص می‌شود. 2- به ثبات در رابطه‌ی جنسی و شناخت میزان پایداری در وضعیت های مختلف جنسی كمك می‌كند.
3- شناخت بیشتر بدن، دستگاه تناسلی و لحظه‌ی اوج لذت جنسی (ارگاسم) و كنترل این لحظه.
4- اطلاع یافتن از میزان تقاضای جنسی از شریك خود و نحوه‌ی برخود با او هنگام برقراری رابطه.
5- آشنایی با سیكل جنسی بدن خود و مواقع تقاضا برای انجام عمل جنسی و تحت اختیار گرفتن شرایط بدنی.
6- آموزش از تخیلات جنسی خود در هنگام خود ارضایی و رفتارسازی جدید از آن‌ها در واقعیت و هنگام برقراری رابطه.
7- مواجهه با مشكلات و موانع جنسی خود و شناخت و تلاش برای رفع آن‌ها.
8- طراوت و لطافت آلت تناسلی برای فرد بسیار مهم است؛ خصوصاً در زنان بدون همسر و مطلقه. این طراوت می‌تواند با انجام خود ارضایی معقول و كنترل شده بازسازی گردد.
9- خود ارضایی این امكان را به فرد می‌دهد كه بدون نگرانی از بیماری ها یا مرزهای موجود در روابط جنسی، خود را به مرز تخلیه برساند.
10- خود ارضایی باعث كاهش فشارهای دوره‌ی عادت ماهیانه در زنان می‌شود.
11- ایجاد آرامش و فراهم كردن خوابی راحت و عمیق برای فرد. به دلیل كاهش فشار خون در اثر هجوم خون به جهاز تناسلی. البته همچنین حالتی در رابطه‌ی جنسی عادی هم به وقوع می‌پیوندد.
12- تخلیه‌ی فشارهای منفی كه در طول روز به سراغ فرد می‌آیند. با انجام خود ارضایی بسیاری از این فشارها تخلیه می‌شوند.
13- خود ارضایی بسیار سریع تر از رابطه عادی فرد را از فشار جنسی رها می‌كند.
14- استمنا كمتر از یك رابطه‌ی جنسی، انرژی و زمان صرف می‌كند و فضا و احتیاجات آن بسیار در دسترس و قابل تهیه است. . .
و تعدادی از موارد دیگر كه با توجه به شرایط بدنی، روانی و اجتماعی فرد می‌توانند برای او از مزایای این امر محسوب گردند.

دستگاه تناسلی مرد

خود ارضایی از دید مذاهب و ادیان: یهودیت: خود ارضایی در یهودیت به طور كامل منع نمی‌شود و عملی توأم با سلامتی و نشاط‌آوری تلقی می‌گردد؛ اما در برخی شاخه‌های آن خود ارضایی جنس مذكر ممنوع است.
اسلام: در اسلام استمنا حرام است و اكثر فقها آن را گناه كبیره به شمار می‌آورند. همچنین اگر مسلمان روزه‌دار استمنا كند، روزه‌اش باطل و كفاره‌ی جمع بر او واجب می‌شود. پس از استمنا غسل بر مسلمان واجب می‌شود (غسل جنابت) و در صورت عدم انجام غسل، عبادت او پذیرفته نمی‌شود. برخی فقها مانند آیت‌الله لنكرانی، خود ارضایی را در صورتی كه برای آزمایش پیش از ازدواج نیاز به اسپرم وجود داشته باشد و از راه دیگری نتوان اسپرم‌گیری كرد، بلامانع می‌دانند.
دیدگاه اهل سنت: اهل سنت نظرات متفاوتی را درمورد خود ارضایی دارند. برخی آن را در تمام اشكال و موارد حرام می‌دانند، برخی در مواردی آن را مجاز می‌شمارند و برخی آن را مكروه می‌دانند.
دیدگاه شیعیان: از نظر شیعیان خود ارضایی به طور كامل و در تمام اشكال آن حرام می‌باشد.
مسیحیت: كاتولیك‌ها در پاره‌ای موارد همانند خود ارضایی برای شناخت بدن و احساسات جنسی آن را مجاز می‌شمارند. به عقیده‌ی پروتستان ها، خود ارضایی یك سیر طبیعی از سیكل جنسی افراد است و این امر مانع از روابط جنسی غیرمجاز مانند همجنس‌بازی می‌شود.
تائویسم: یك آیین قدیمی چینی است كه نوید بخش زندگی طولانی است. در این آیین مردان از خود ارضایی منع شده‌ند. زیرا با اعتقاد به منابع انرژی در شكم تحتانی، استمنا بدن را از انرژی تخلیه و مانع ادامه‌ی حیات هارمونیك كه به آن نوید داده شده، می‌شود. همچنین اعتقاد بر این است كه خود ارضایی زنان باعث كاهش طول عمر و امراض لاعلاج در آنان می‌شود.

دستگاه تناسلی زن

نكات و روش های تخفیف و درمان خود ارضایی:سه نكته‌ی مهم مشترك برای تخفیف و درمان میان همه‌ی امراض و عادات وجود دارد:
یك- در درمان هر بیماری یا ترك هر عادت، مهم‌ترین قسمت عزم و اراده‌ی فرد برای درمان و ترك عادت است. دو- عدم یأس و ناامیدی برای ترك و ایمان به درمان‌پذیری.
سه- در نظر گرفتن زمان برای ترك و درمان.
برای ترك یا تخفیف استمنا راه های متعددی وجود دارد كه به مهم‌ترین آنها اشاره می‌شود. باید توجه داشت كه راه‌های موجود در همه‌ی افراد مؤثر نیستند و همانند حساسیت‌های مختلف كه در هر فرد متفاوت عمل می‌كنند، شخص باید با شناخت و در نظر گرفتن شرایط خود اقدام به ترك یا كاهش این امر كند.
1- تلقین به شخص كمك می‌كند تا اراده‌ی خود را تقویت كند و به خود بگوید كه می‌تواند استمنا را كنار بگذارد. 2- افزایش فواصل زمانی خود ارضایی. برای مثال از روزی دو مرتبه به روزی یك مرتبه و ...
3- عدم مشاهده‌ی مناظر شهوت‌انگیز از جمله فیلم، عكس و پوستر، همچنین نوشته‌ها، داستان‌ها و. . .
4- اسلام ازدواج را برای جلوگیری از روابط جنسی خارج از محدوده‌ی زناشویی توصیه می‌كند. اما در شرایط امروز كه ازدواج كاری بس مشكل شده است، برخی ازدواج موقت را پیشنهاد كرده‌اند كه خود جای بحث دارد.
5- منحرف كردن فكر در صورتی كه تحریكی برای خود ارضایی اتفاق افتاد.
6- دوری از خیال‌پردازی و سرگرم بودن به كارهای مفید مانند مطالعه، ورزش و ...
7- تنهایی، كلید اقدام به استمنا است.
8- بهتر است برای استحمام و شستشوی بدن به خصوص جهاز تناسلی، از وسایل نرم مانند ابر استفاده نشود و هر چه زودتر كار استحمام را به پایان رساند. عدم مشاهده‌ی بدن عریان نیز از بروز تحریك جلوگیری می‌كند.
9- پوشیدن البسه‌ی تنگ و چسبان عامل تحریكی مناسبی برای استمنا است. لباس تنگ با مالش عضو جنسی شرایط را برای خود ارضایی فراهم می‌كند.
10- تخلیه مثانه قبل از خواب
11- شستشوی دستگاه تناسلی با آب سرد پس از ادرار كردن كمك مؤثری در رفع و عدم تحریك آن می‌كند.
12- پر نكردن شكم پیش از خواب با غذای سنگین
13- اجتناب از خوردن غذاهای محرك مانند فلفل، پیاز، خرما، ادویه جات، گوشت قرمز و غذاهای پرچرب
14- در نوشیدن مایعات خصوصاً در هنگام خواب افراط نشود، همچنین از مصرف الكل پرهیز شود.
15- و در انتها تحلیل شرایطی كه فرد را وادار به خود ارضایی می‌كند، می‌تواند نقش مهمی را در یافتن راهی برای چگونگی ترك یا تخفیف آن ایفا كند.

سواژن دهانی با زن

هیچ چیز برای زن شگفت انگیزتر از خوردن اندام جنسی او نیست. این عمل موجب میشود تا او احساس عشق وسواژن داشته ودیوانه وار به ارگاسم برسد. بسیاری از خانم ها حتی آنرا به نزدیکی با مرد هم ترجیح میدهند. اگر شما فقط کمی در این باره اشتیاق نشان دهید آنگاه درنظر اویک عاشق افسانه ای بنظر خواهید آمد.مردها نسبت به ارگان جنسی زن یک احساس عجیب علاقه و تنفر همزمان دارند. بیشتر مردها رغبتی به اینکه سر خویش را مقابل واژن شریک جنسیشان پایین بیاورند نداشته و حتی ممکن است از آن بیزار باشند! خیلی از زنها این نکته را میدانند و به همین جهت از لذت سواژن دهانی محروم هستند. برای یک زن هیچ چیز تحریک کننده تر از آن نیست که مرد طعم واژن او را خوشمزه بداند!!خوشایندترین چیز برای یک زن آن است که مردی با انگشت او را تحریک کند لیس بزند و واژن او را با ولع بخورد. برای اینکه از چشیدن طعم واژن بدتان نیاید ابتدا با هم یک دوش بگیرید بدنتان را صابون بزنید و به هم بمالید. بعد فرج و لبهای آنرا باز کرده و کلیتوریس را با ملایمت بشویید. دست صابونی خود را پایین تر برده و باسن او را نوازش کنید تا لذت ببرد. مراقب باشید انگشت صابونی را وارد واژن نکنید. بعد از شستن دست یک یا دو انگشت را وارد واژن کرده و دایره وار بچرخانید درست مثل وقتی که داخل یک لیوان را می شویید. آیا لذتبخش نبود؟ حال میتوانید زبانتان را با خیال راحت هرجا که دوست دارید بفرستید.
وضعیت های انجام سواژن دهانی:زن به پشت خوابیده بین پاهای او دراز بکشید و پاهایش را روی شانه تان بگذارید. یا اینکه او روی لبه تخت بنشیند و شما مقابل او روی زمین زانو بزنید. یک راه دیگر اینست که او پاهایش را دو طرف سرتان بازکند و تقریبا” روی صورت شما بنشیند. (در این حالت صورتتان خیلی خیس خواهد شد)حالتهای متعدد دیگری برای فشار دادن صورت شما روی واژن وجود دارد که میتوانید بسته به سلیقه خود آنهارا امتحان کنید.
یکی از بهترین وضعیتها برای سواژن دهانی حالت 69 است. وقتی زن به حالت وارونه روی شما قرار بگیرد میتوانید هر دو یکدیگر را تحریک کنید و از زبان و دستتان همراه هم استفاده کنید. گاهی میتوانید در این وضعیت جای خود را با یکدیگر عوض کنید. وضعیت 69 را میتوان بصورت: مرد در بالا زن در بالا یا پهلو به پهلو انجام داد. خیلی از زوجها راحتتر هستند تا سواژن دهانی را در حالتی که به پهلو کنار یکدیگر خوابیده اندانجام دهند. بعضی از خانمها علاقه دارند تا در همه این وضعیت ها سواژن دهانی داشته و لیسیده شوند. عده ای در حالتی که مرد در بالاباشد احساس خفگی میکنند. هر چند در این حالت مرد میتواند به راحتی آلت خود را در دهان زن فرو برده و لذت ببرد!
نحوه انجام:در واقع کلیتوریس مهمترین اندام جنسی زن است. بدون توجه کافی به کلیتوریس زن هیچ لذتی از سواژن نمیبرد. خانمها در مورد تحریک کلیتوریس شان احساس و درک متفاوتی دارند. عده ای عاشق آن هستند که کلیتوریس شان به سختی مکیده شود ولی ممکن است این کار برای بعضی دردناک باشد. تحریک با زبان لیسیدن و مکیدن ورودی واژن زن را به اوج آسمان میبرد.لیسیدن را از واژن شروع و به سمت کلیتوریس بروید. در یک طرف لب بزرگ و کوچک واژن را با دو لبتان بگیرید زبان خود را شل کرده بین آن دو بکشید. سپس زبان را داخل واژن برده و موقع بیرون آوردن به دورادور آن بکشید.اینک لب خارجی را با دست کشیده و با زبان به آن محکم ضربه بزنید. بعد زبان را کاملا” روی آن کشیده و دوباره به سوی کلیتوریس برگردید. انجام این عمل زن را از خود بیخود کرده و حتی ممکن است به ارگاسم برساند.حال کلیتوریس را به دهان برده و خیلی کوتاه و سریع بمکید و با زبان به اطراف آن ضربه بزنید. گاهی در همین موقع فرو کردن انگشت در واژن میتواند باعث ارگاسم شدیدی شود. اگر این عمل را در وضعیت 69 انجام دهید لذت زیادی خواهد داشت.بهترین راه به ارگاسم رساندن زن از طریق سواژن دهانی استفاده از ضربات ریتمیک و پشت سر هم زبان به کلیتوریس است.
قسمت دوم:این مقاله ، سواژن دهانی از ابتدا تا پایان را توضیح میدهد. هدف این مقاله بالا بردن دانسته های شما و بهبود تکنیک سواژن دهانی است. نکته قابل توجه این است که این مقاله توسط یک زن به نامKoi نوشته شده است. خیلی از مردها دوست دارند صورت خود را لای پای زن برده و با لیسیدن واژن او عشق را ابراز کنند . در مقابل مردان زیادی هم هستند که هیچ علاقه ای به این کار ندارند. ممکن است گاهی عده کمی از زنها هم از لیسیدن واژنشان هیچ لذتی نبرند. بنابراین شما باید از تمایل طرف مقابل اطلاع کافی داشته باشید.گاهی انجام این عمل مرد را هم بیشتر تحریک کرده و موجب می شود او در مراحل بعدی سواژن لذت بیشتری ببرد.برای اینکه طعم و بوی دستگاه تناسلی زن برای شما آزار دهنده نباشد، بهتر است ابتدا با هم به حمام رفته و ضمن عشق بازی موهای آنرا تراشیده و یکدیگر را با صابون بشویید. بعضی از زنها ترجیح میدهند قبل از سواژن دهانی مورد نوازش و معاشقه قرار بگیرند.بهتراست برای شروع مقابل هم نشسته و یکدیگر را ببوسید. سپس با نوازش نقاط حساس بدن اورا تحریک کنید. بتدریج دست خود را پایین برده و رانها و بعد از آن ناحیه تناسلی را بمالید. اگر این عمل را خوب انجام دهید شریک جنسی شما برای سواژن دهانی کاملا” آماده شده و حتی ممکن است با دست خودش سر شما را به سمت پایین ببرد!
روش انجام:1- زبان خود را دور کلیتوریس بکشید.2- کلیتوریس را با لبتان بمکید.3- زبان خودرا به شکل عدد 8 دور کلیتوریس و لبهای واژن بکشید.4- با زبان خود به آهستگی به کلیتوریس ضربه بزنید.5- زبان خودرا داخل واژن برده و درون آن بچرخانید.

لطفاً نظر بدهید و به هر مطلب دیگری نیاز داشتید در قسمت نظرات قرار دهید تا برای شما آماده کنم .

ناتواني خانمها در رسيدن به ارگاسمORGASM

سرد مزاجي در خانمها
(اوج لذت جنسي) ORGASMIC DYSFUNCTION ناميده مي شود كه ممكن است به صورت تأخير يا فقدان مستمر ارگاسم باشد.البته ارگاسم هميشه در زن و مرد يكسان نيست.

سردي مزاج به زناني اطلاق ميشود كه تمايل و هوس جنسي كم داشته و يا اصلا نداشته و از آن بهرمند نمي گردند . حدود ۱۰% از اين زنان دچار مشكل در سيستم هورموني و يا پاتولوژي اعضاء جنسي مي باشند. و مشكل در ۹۰% ديگر اين زنان به مسائل عاطفي مربوط مي شود.

بايد توجه داشت مدت زمـانـي كافي كه زن براي عكس العمل جنسي لازم دارد خيلي طولاني تر است تا مرد، زيرا هم زمان بيشتري لازم است تا تحريك شود و هم زمان بيشتري طول خواهد كشيد تا به اوج لذت جنسي برسد.
اگر مرد روابط جـنـسـي را فقط وسيله اي براي ارضاي اميال بيولوژيكي خود تصور كرده ، قبل از نزديكي براي تحريك هـمـسـر خـود كوشش نكند يا نتواند براي مدتي نعوظ خود را نگاه دارد و زود به اوج لذت جنسي برسد، زن ممكن است كاملا تحريك نشده و قبل از اتمام عمل نزديكي به اوج لذت جنسي نرسيده باشد . در چنين صورتي عمل مقاربت مي تواند براي زن دردناك باشد و تجربه بد از رابطه جنسي در ذهن او باقي بماند.

كامروا نشدن از همبستري :

اكثر مردان متاهل ، باور ندارند كه از آيين همبستري اطلاعات ناقصي دارند.
بر اساس اظهارات بانوان معلوم شده كه سبب سرد مزاجي نيمي از آنان همين عامل كامروا نشدن از همبستري است .
آنها به موجب نا آشنايي همسرانشان با اصول زن داري و برقراري روابط جنسي ، چـه بسا هيچ مفهومي از اين روابط در ذهن نداشته باشند، بلكه آن را عملي حيواني ، غير بهداشتي و مشمئز كننده بدانند كه جز اتلاف وقت ثمري ندارد.
خيلي از مواقع اشـكال اصلي به طرف مقابل آنها يعني به مرد مربوط مي شود كه بايد وظايف خود را درست اجرا كند

گاهي اوقات مرد با آنكه با شيوه هاي روابط جنسي آشناست بر اثر فشار شهوت يا خودخواهي ، همسر خـود را در كـامـروا شـدن يـاري نـمـي كـند و پيش از ارضاي او دست از عمل زناشويي مي كشد.
سردي جنسي خصيصه اي نيست كه با انسان زاييده شود و تا دم مرگ باقي و برقرار بماند.
فردي كـه احساسات جنسي ندارد ممكن است فقط به اين علت باشد كه تاكنون با نوع تحريكي كه در او عكس العمل به وجود مي آورد، مواجه نشده است .

اگـر قدرت جنسي مرد ناكافي يا ميل جنسي او كم باشد، اگر انزال زود يا بسرعت واقع شود و مـرد خـود را عـقب بكشد، آن وقت است كه در زن تنفر و اكراهي در مقابل روابط جنسي به وجود مي آيد. يعني يا تحريك نشده و يا محروميتهاي متوالي بتدريج سبب از بين رفتن احساس لذت و از بـيـن رفـتـن ميل جنسي او مي شود. در هرحال اگر به طور متوالي او را محروم نگاه دارند پس از مدتي به هيچ وجه لذت نخواهد برد .
شايد همسر مردي بسيار مهربان و زن و فرزند دوست و صميمي و صـبـور باشد. ولي از نظر عمل زناشويي هيچ توجهي به رضايت زن نداشته باشد و لذت جنسي همسر را ناديده بگيرد.

علل‌ رواني‌ و عاطفي‌ كه مي توانند در سردمزاجي نقش داشته باشند:

ترس‌ از حاملگي‌
ترس‌ از آسيب‌ رسيدن‌ به‌ جنين‌ در صورت حامله بودن
دردناك بودن رابطه جنسي به دليل فقدان‌ برانگيختگي‌ جنسي‌ و لغزندگي‌ مجراي‌ تناسلي‌ در اثر كمي‌ ترشحات‌. اين‌ حالت‌ در اثر عوامل‌ مختلف‌ مثل‌ تحريك‌ جنسي‌ ناكافي‌، بيزاري‌ از مرد، خستگي‌، يا اضطراب‌ ايجاد مي‌شود.
نداشتن‌ تجربه‌ يا اطلاعات‌ جنسي‌
سابقه‌ آسيب‌ جسمي‌ يا ضربه‌ روحي‌ ناشي‌ از روابط‌ جنسي‌
نداشتن‌ موقتي‌ اشتياق‌ به‌ رابطه‌ جنسي‌

تظاهرات كلينيكي:
اختلال اوليه:كه در آن هيچ گاه ارگاسم انجام نشده است(ANORGASM)
اختلال ثانويه:در شرايط خاصي ارگاسم انجام مي شود.(وضعيتي)
نوع اكتسابي:تجربه اوليه حداقل براي يكبار وجود دارد.
عوامل ايجاد آن:
عوامل شخصيتي، عوامل وابسته به فيزيولوژي، عوامل فرهنگي، جامعه شناسي و روانشناسي در ارگاسم خانمها تأثير دارند.
عوامل رواني مثل ترس از حاملگي، افسردگي پس از زايمان، طرد شدن از جانب شريك جنسي، ضربه روحي تازه، ترس از آسيب هاي واژن، احساس خصومت نسبت به مردها، احساس گناه، از دست دادن كنترل يا رفتار پرخاشگرانه، انتظارات فرهنگي و محدوديت هاي مربوط به جامعه در اختلالات ارگاسم زنان مؤثرند.
مشخص شده است كه مصرف داروهاي ضدافسردگيTCA(مثل ايمي پرامين)،MAOI و ANTIPSYCHOTICS (مثل بعضي از فنوتيازين ها)، ضد اضطرابها(مثل بعضي از بنزوديازپين ها) و داروهاي ضد فشارخون(مثل متيل دوپا) باعث عدم انجام ارگاسم در زنان مي شوند.
آسيب ديسك بين مهره هاي كمري و ستون فقرات نيز روي ارگاسم زنان تأثير دارند.

تفكر اشتباه:

بعضي از زنان فكر مي كنند كه زن بايد هميشه خود دار باشد ، و هـيـچ گـاه خود در مسائل زناشويي اقدام به كاري نكند.و هرگاه كه همسرش به طرف او آمد رابطه را جنسي را انجام دهد و در هنگام رابطه نيز منفعل باشد و نظاره گر .

بـرخـي از زنان از ترس آنكه از طرف شوهر به شهوتراني متهم شوند از اظهار علاقه به روابط جنسي امتناع مي ورزند و ترجيح مي دهند براي هميشه هم خود و هم طرف خويش را از اين لذت محروم سـازنـد.

زنان بايد باور كنند كه آنها نيز حق لذت بردن از يك رابطه جنسي سالم با همسر خود را دارند.و بايد در اين فرآيند مشاركت داشته باشند. و حتي در هنگامي كه احساس نياز مي كنند خود شروع كننده باشند .

در روابـط جـنـسي ، زن نبايد به هيچ وجه نقش مفعول [عنصر خونسرد و بي ميل ] رابازي كند.
هـمـان طـوري كه فعاليت مرد در تحريك زن سبب مي شود كه عكس العمل تحريكي خودش هم افـزوده گـردد بـه هـمـان طريق علاقه و فعاليت زن هم سبب مي شود كه علاقه و ميل شهواني خودش زيادتر شده ، براي انجام روابط زناشويي آماده گردد.

البته نبايد از زن انتظار داشت كه پيوسته در ابراز علاقه جنسي آغازگر باشد.
اين كه زن بايد به آميزش با شوهر علاقه مند باشد بدين معني است كه او پـس از رويكرد مرد به وي از تحريك شدن خويش نهراسد و خود را به رغبت در اختيار وي قرار دهد.

كمرويي و حيا

كـمـرويـي و حـيـا عـامـل ديگر بي توجهي بانوان به مسائل جنسي است .
اين عامل در آغاز ممكن اسـت پـديـده اي طـبيعي و زودگذر باشد ولي هرگاه همراه با عواملي ديگر، در اخلاق زن باقي بماند، براي وي نوعي منش ثانوي ايجاد مي كند كه او را از همبستري با وجود ميل باطني گريزان مي سازد.
در اين حال ، ممكن است او از اخلاق خود رنج ببرد ولي نه به علت آن آگاه است و نـه شـيوه درمانش را مي داند.
تا آنجا كه رفته رفته زندگي سرد و نا شاد را بر دلبري و دلگرمي تـرجيح مي دهد و در اين راه چندان پيش مي رود كه گاهي مي پندارد نمي تواند رفتاري غيراز اين داشته باشد.
اگـر دخـتـري بـا ايـن فكر و عقيده پرورش يابد كه ارتباط جنسي ، عملي حيواني و باعث پستي مـنـزلـت انـسان و رفتاري غير اخلاقي است و يا به طور دايم به خاطر بيان احساسات و عواطفش مـلامت ونكوهش شود اين خيال باطل در ذهن او نقش مي بندد كه مسائل جنسي اصولا مبتذل و پوچ است .
مسلما اين تخيلات پس از ازدواج نيز بسهولت از بين نخواهد رفت .

تجربه بد در گذشته:

گروهي از زنان در گذشته تجربه بسيار بدي از ايجاد رابطه داشته اند كه مي تواند اين مسئله به دست درازي لاس زدن خشونت تجاوز و يا رفتاري از طرف يك فرد باشد كه با رضايت ايشان نبوده است اين مسئله نيز مي تواند در زندگي زناشويي فرد در آينده با عث سرد مزاجي زن شود.

نامناسب بودن شرايط و تاثير عوامل محيطي :

معمولا در برقراري روابط زناشويي ، مردان در پيگيري خواسته خود بيشتر پافشاري دارند تا زنان .
بعلاوه وجود حيا در بانوان هميشه مانع از آن است كه آغازگر اين تمنا باشند.
آنها بمراتب بيشتر از مـردان بـه فراهم بودن موقعيت و زمينه ها مي انديشند و ترس از اموري دارند كه مردان بندرت بدانها فكرمي كنند.
اگـر زماني در زن تمايلي به برقراري رابطه زناشويي وجود داشته باشد، و زمينه ها فراهم نباشد، اين ميل دوام نمي يابد.
گـاهـي هـم ايـن بـي ميلي به سبب فراهم نبودن زمينه ها نيست بلكه به خاطر در نظر گرفتن عـواقب بعدي است .
براي مثال هرگاه دسترسي به آب براي انجام نظافت و طهارت ممكن نباشد پيش ازمرد، زن است كه از انجام آميزش خودداري مي كند و بدان اشتياقي نشان نمي دهد.
گـاهـي وجـود صـاحـبخانه يا ميهمان و افراد ديگر مشكلاتي فراهم مي آورد كه براي مرد ناديده انـگـاشـتـن آنـهـا امـري طـبـيـعـي است در حالي كه تصور وجود آنان ، براي بانوان ملال انگيز و دلسردكننده است .
مـوقـعـيـتهايي چون سفر، ايام بيماري ، ضعف جسمي ، خستگي و عواملي از اين قبيل براي بانوان جدا حايز اهميت است ، در حالي كه براي مردان چنين نيست .

تاثير دلهره و اضطراب بر ميل جنسي :
وجـود دلـهـره (به هر دليل كه باشد) ميل جنسي را در زنان بشدت كاهش مي دهد و چه بسا اين عـامـل درمـردان مانعي براي كاهش ميل جنسي نباشد.
در نظر آوريد كه در خانه اي حمام يا آب گـرم وجـودنداشته و انجام نظافت و طهارت به خبر كردن صاحبخانه نيازمند باشد. در اين حال تـمـايـل بـه برقراري آميزش چندان وجود ندارد.
بعكس هرگاه در اتاق استراحت ، حمام كوچكي وجـود داشـته باشد كه بتوان نظافت كرد، طبيعتا اشتياق به آميزش (حتي اگر ميل قبلي نباشد) ممكن است به وجود آيد.

همچنين ترس از بارداري و محيط نامناسب و .. براي زن نا امني و دلهره به همراه مي آورد .

نقش تغذيه در رابطه جنسي :
تغذيه ناكافي از عواملي است كه در تحليل بردن قواي جنسي نقشي بسيار مؤثردارد.
گاهي انسان به چيزي بي ميل نيست ولي براي رو كردن بدان و بهره مند شدن از آن در خود تواني نمي بيند.
اين در حالي است كه اشتياق به همبستري بدون تغذيه صحيح ( كافي ) ميسر نـيست .
اگر تغذيه زن مناسب نباشد انتظار كشش جنسي بيهوده است .

آيا تا كنون با همسر خود در رابطه با ارضاء نشدن خود صحبت كرده ايد؟

ازدواج ارتـبـاط بسيار پيچيده اي است كه براي نيل به نتيجه مطلوب آن بايدهماهنگي و تطابق در تـمـام شـؤون آن حكمفرما باشد، بخصوص در هم آغوشي .
زنان مي توانند با توجه به توانايي درك همسرش او را در رابطه با كاملا ارضاء نشدن خود آگاه سازند .

افزايش زمان معاشقه ابراز احساسات بصورت كلامي در حين رابطه آگاه ساختن همسر در حين نزديكي از مرحله لذت خود و تعيين زمان دخول مي تواند بسيار كمك كننده باشد .

نشانه هاي ارضاء شدن در زنان:

كـيـفـيـت ارضـاي غـريـزه جنسي در زنان تقريبا متفاوت است ، ولي به طور كلي دو امر گوياي ارضاي جنسي آنان است :

۱٫ به طور طبيعي همان كيفيتي كه در حال انزال ، به مرد دست مي دهد بايد براي زن نيز پيش آيد و عـلامـت آن ((احـسـاس مـوجهاي پياپي در سراسر بدن و ضربان و تپش بي اختيار يا انقباض در ناحيه تناسلي )) است . اما نبايد فراموش كرد كه اوج گيري و تحريك و نيز طغيان و ارضا در زن بـه كـندي صورت مي گيرد و خيلي براحتي فرومي نشيند و پس از عمل نيز به سكوت و سكون بيشتري نيازمنداست .
۲٫ تمايل به روابط مجدد همين كه زني به ارتباط زناشويي رغبت نشان دهد گواه آن است كه مفهوم لذت زناشويي را لااقل تا حدودي دريافته است ، چنانكه بي ميلي چه بسا به سبب آن است كه لذت آن را درك نكرده است .

چگونه رابطه جنسي را آغاز كنيم و چگونه ادامه دهيم؟

لذت نبردن از همبستري از عواملي است كه زنان را نسبت به برقراري روابـط جنسي دلسرد و چه بسا بيزار مي سازد و بر مرد است كه پس از آشنايي خود به وظيفه ، او را همراه خويش سازد و نمونه طعمي را كه خود مي چشد به وي بچشاند.
پـيـوسـتـه بـايـد به ياد داشت كه فراهم نبودن زمينه و موقعيت ، از مهمترين عـواملي است كه روابط زناشويي را به سردي مي كشاند و آن قدر كه بر طرف كردن اين عوامل در بـهـبود روابط زن و مرد تاءثير دارد عوامل ديگر مؤثر نيست و تهديد يا نصيحت نيز كارساز نخواهد بـود.
مـطـمئن باشيدكه با فراهم بودن زمينه و نبود عوامل بازدارنده ، هيچ مشكلي فرا روي شما خودنمايي نخواهد كرد.
چگونه بايد زن را براي برقراري معاشرت آماده ساخت ؟

بيشتر زنان به سبب سرشت خود دير تحريك مي شوند و نيز دير به اوج لذت جنسي مي رسند.بنابراين آميزشهاي منقطع (با انزال سريع از سوي مرد) براي اغلب آنان رنج آور ودلسرد كننده است .
مرد بايد انجام مقدمات آميزش را تا آنجا ادامه دهد كه زن به اوج تحريك جنسي برسد و به همبستري تمايل يابد.
بعلاوه طولاني كردن معاشقه پس از مقاربت ، در صـورتـي كـه بـراي سيراب كردن زن و رضايت جنسي اوباشد، نه تنها اشكال ندارد بلكه ضروري اسـت .
مـقـاربت عجولانه و با انزال سريع امري نكوهيده است .

تمايل روحي در زن وجود دارد اما تا تحريك بدني صورت نپذيرد در عمل رغبتي از خود نشان نمي دهد و وظيفه شوهر است كه وي را در اين حال كمك كند و ميل جنسي را در نهادش بيدار سازد.
در حـقـيـقت نشان ندادن تمايل نه بدان سبب است كه زن اشتياقي به روابط همسري ندارد بلكه به اقتضاي طبيعت خويش (عفت ) كه وديعه الهي است ، علاقه خود را بدين عمل اظهار نمي دارد.
مرحله آميزش مانند كوهي است كه مرد چون داراي قدرت بيشتري است زود به قـلـه كـوه مـي رسد.(يعني مرد زودتر آماده آميزش مي شود.) در حالي كه زن هنوز به اواسط كوه نـرسيده است (زيرا زن ديرتر آماده مي شود).
همچنين در پايين آمدن ، مرد يكدفعه پايين مي آيد و زن پله پله ، و اين وظيفه مرد است كه دست همسر خود را بگيرد تا با هم بالا و پايين روند و از غريزه جنسي يكديگربرخوردار شوند .
يك كارشناس امور جنسي مي نويسد: بـر خـلاف مـردها كه نقاط قابل تحريك جنسي آنها در قسمتهاي بخصوص ، محدود مي باشد، در زنهااين نقاط منتشر و وسيع است .
در تحت شرايط روحي مخصوص ، لمس هر ناحيه از بدن ممكن اسـت بـه وجـد آورنـده تـحريك جنسي شود …
تحريك اين نواحي سبب ظهور و بروز ميل جنسي شـديـدي خـواهـد شـد.
در اوايل ازدواج زنها معمولا نسبت به تحريك عمومي بدن بيشتر حساس هـسـتـنـد تـا به تحريك مستقيم دستگاه تناسلي ، ولي پس از اينكه خجلت و كمرويي طبيعي زن بـتدريج زايل گرديدآن وقت است كه تحريك مستقيم براي او لذتبخش تر خواهد بود…
ولي بايد دقـت كـرد كه اين گونه تماسها خيلي به آرامي و با مهارت انجام گيرد.
اينكه بسياري از مردان در انـجـام اعـمـال زنـاشويي ازهمسر خود اظهار نارضايتي مي كنند گاهي بدين علت است كه آنها مـعمولا برقراري روابط زناشويي رابه تندي آغاز مي نمايند.
در حالي كه به طور معمول تحريكهاي يكباره سبب مقاومت و نارضايتي دربانوان مي شود و آنهارااز همراهي و لذت خواهي دور مي سازد.
بـهـتـريـن روش آن اسـت كه انجام روابط بسيار آرام و تدريجي آغاز گردد.
آنگاه كه مرد تصميم قـطـعي خود به برقراري روابط زناشويي را از همان آغاز با همسرش در ميان گذارد، كمترين بي ميلي در زن به مقاومت عجيبي تبديل مي شود كه بساني به انعطاف نمي انجامد. در حالي كه اگر ايـن تـصـمـيـم اظـهـار نـشـود و بـا مـهارت و دلجويي ، كار دنبال گرددنتيجه مطلوب تر عايد مي شود .

درمان:
در نوع اوليه:

آشنايي بيمار در مورد ساختمان و وظايف بدن خود و نيز كاهش هيجانات، صبر و شكيبايي ضروري مي باشد و همچنين چندين جلسه مشاوره و دادن آگاهيهاي لازم به بيمار لازم است.
در نوع ثانويه:

آموزشهاي لازم به يمار و همسر وي داده مي شود.
در نوع اكتسابي:

اگر علت بيماري آسيب به عضوي باشد، آن عضو درمان شده و اگر علت دارويي دارد با مشورت پزشك معالج تغيير دارو داده شود.

رابطه ی مقعدی - anal sex

ارتباط جنسی مقعدی بر خلاف تصور عمومی تنها یک رابطه جنسی بین مردان همجنسگرا نیست. هویت جنسیتی انسان ها را مجموعه ای از امیال و خواسته ها تشکیل می دهند که رابطه مقعدی یکی از اشکال آن می باشد.

میل به رابطه جنسی از طریق مقعد در ادوار گذشته و در فرهنگ های مختلف وجود داشته وشناسایی شده است و امروزه نیز دربسیاری کشورها در مورد آن تحقیق انجام می گیرد.

این شکل از نزدیکی برای بسیاری افراد لذت بخش نمی باشد، اما ممکن است که برای بعضی شرکای جنسی که رابطه همیشگی بین شان، تازگی و جذابیت خود را از دست داده و تکراری شده است، رابطه لذت بخشی محسوب شود.




در ادوار مختلف، در بعضی فرهنگ ها و ملل به عنوان رابطه ای طبیعی مورد قبول جامعه ثبت شده و در ادوار و جوامع دیگر تقبیح و منع شده است.

بدلیل اینکه خطر انتقال ویروس اچ. آی. وی. در تماس جنسی مقعدی در مقایسه با سایر راههای تماس جنسی، بالاترین خطر را به همراه دارد ، توصیه می شود در صورت انتخاب آن حتماً محافظت های بهداشتی و احتیاط های جانبی لازم صورت بگیرد.


چرا بعضی افراد از رابطه جنسی مقعدی لذت می برند؟

لذت بخش بودن رابطه جنسی از طریق مقعد به علت وجود میزان زیاد پایانه های عصبی در بخش مقعد است.
در مردان رابطه مقعدی همچنین باعث تهیج و تحریک پروستات (عضوی که در مرحله اوج تحریک جنسی، احساس لذت را کنترل و میسر می سازد) می گردد.

اما از طرف دیگر به دلیل وجود پایانه های عصبی بسیار، ممکن است که در صورت کم توجهی و یا عدم آگاهی هر یک ازشرکای جنسی، درد زیادی در اولین تجربه رابطه مقعدی تجربه شود و خوشی یا لذت نزدیکی فروکش کند. ممکن است چنین تجربه ای باعث شود که بسیاری از این نوع آمیزش چشم پوشی کنند.


چه گروه هایی بیشتر به این نوع رابطه روی می آورند؟

در کشورهای اسلامی و همچنین کشورهای فارسی زبان، آمار علمی قابل ارجاعی وجود ندارد و با توجه به نوع نگرش فرهنگی موجود نمی توان تحقیق علمی جامعی در این زمینه به عمل آورد. اما با توجه به جایگاه و بینش افراد نسبت به موضوعاتی مانند پرده بکارت و همچنین وجود محدودیت های اجتماعی و مذهبی و همچنین عدم پذیرش نزدیکی بین دخترهای جوان و پسرهای جوان پیش از ازدواج در بین بسیاری از اقشار این جوامع، احتمال آن داده می شود که رویکرد به آمیزش مقعدی چه در رابطه (دختر– پسر) و چه در رابطه (پسر– پسر) در ابتدای بلوغ جنسی و گذار به مرحله سن بلوغ و شکل گیری هویت جنسی، به عنوان شکلی از پاسخگویی به کنجکاوی های جنسی و رشد شکل شخصیت جنسیتی آنان بیشتر مورد توجه این گروه سنی باشد.

به خصوص در بین زنان جوان به دلیل توجه به حفظ پرده بکارت ممکن است که دختران پیش از ازدواج بیشتر به چنین شیوه ای روی آورند. که این خطر انتقال بیماریهای آمیزشی از جمله ایدز را مانند مردان همجنسگرا دربین زنان جوان به یک میزان بالا می برد.



آیا پسران جوانی که به این نوع رابطه روی می آورند الزاماً همجنسگرا هستند؟



مشاهده رفتار تمایل به رابطه مقعدی در بین پسران جوان در کشورهای فارسی زبان و مسلمان، الزاماً نشانه گرایش آنان به نوع همجنس نیست. به دلایل اشاره شده بالا ممکن است که هم افراد ناهمجنس خواه و هم اشخاص همجنس خواه، به خصوص در سنین رشد این نوع از رابطه را بدلیل کنجکاوی تجربه کنند، اما نمی توان در صورت مشاهده چنین رویکردی در سنین بلوغ جنسی، به طور قطعی آنان را جزو افراد متمایل به نوع همجنس دسته بندی کرد. این نوع رفتار تا رشد کامل فرد جوان، کشف و شناخت دقیق تمایلات جنسی اش ،نمی تواند بطور قطعی مشخص کننده تمایل وی به همجنسگرایی باشد.

در صورتی که والدینی متوجه چنین رفتاری در میان پسران جوان خود شدند، بهتر است که پیش از هر نوع تصمیمی با مشاورین پرورشی و روانشناسانی که در زمینه مسایل جنسی و جوانان متخصص هستند، مشاوره کنند.


آیا بایستی به شریک جنسی اجازه نزدیکی از راه مقعد را داد؟

در بسیاری از ملل و فرهنگ ها برای رابطه مقعدی چه بین (زن، مرد) و چه بین (مرد، مرد) منع مذهبی وجود داشته و حرام شمرده می شود. بنابراین بسیاری آن را تابو به شمار آمده و از آن اجتناب می کنند. در صورتی که شخصی هویت جنسی خود را براساس باورهای دینی پرورش می دهد، دستورالعمل پرهیز از آن وجود دارد.

در صورتی که شخصی هویت جنسی خود را بر اساس مسایلی به غیر از باورهای مذهبی شکل می دهد، روی آوردن به این نوع رابطه نیز مانند همه دیگر راه های ارتباط جنسی بین دو شریک جنسی، مجموعه پیچیده ای از "انتخاب، تربیت و امیال بیولوژی" است.

تا زمانی که شخصی شریک جنسی مطمئنی دارد که می تواند به او و سلامت او اطمینان داشته باشد و در صورتی که از این ارتباط لذت می برد، لزومی به ترک این عمل وجود ندارد. مشکل عمومی این است که در اغلب موارد افراد از "سابقه رفتارهای پر خطر" شریک جنسی خود اطلاعی ندارند.

نزدیکی برای لذت و ارضای روحی و روانی انسان ها می باشد. در صورتی که فردی از این عمل لذت نمی برد هیچ فردی حتی شوهر، اجازه مجاب کردن شریک جنسی برای تن دادن به این خواسته را ندارد.
در این نوع رابطه لازم است که مسایل بهداشتی و نکات خاصی رعایت شود که در زیر به شرح آن پرداخته می شود.


میزان خطر انتقال ویروس اچ. آی. وی. در رابطه جنسی مقعدی

بر اساس آمار، انتقال ویروس اچ. آی. وی. از طریق رابطه جنسی مقعدی، همچنان بالاترین میزان درصد خطر اننقال را به خود اختصاص می دهد. در بین افراد آلوده از طریق آمیزش جنسی، مردان همجنسگرایی که به رابطه مقعدی گرایش دارند، بیشترین قربانیان این ویروس را تشکیل می دهند.

مجدداً به این نکته توجه کامل داده می شود که: در صورت آلوده بودن هر یک از شرکای جنسی، ریسک انتقال ویروس ویروس اچ. آی. وی. و سایر بیماری های آمیزشی که از طریق خون انتقال می یابند، در تماس جنسی از راه مقعد بسیار بالا می باشد.



دلایل میزان بالای خطر انتقال ویروس اچ. آی. وی. از راه نزدیکی مقعدی

• دیواره داخلی روده بزرگ (بخش داخلی مقعد) خود قابلیت جذب مستقیم مواد و انتقال مستقیم آن به خون را دارد.

• از طرفی، حلقه خروجی جداره مقعد به دلیل اینکه مانند واژن قابلیت ارتجاعی و انعطاف پذیری لازم برای نزدیکی و حرکت رفت و برگشتی پنیس ( آلت تناسلی مرد) را ندارد، در نتیجه احتمال خراش برداشتن و خون ریزی آن بسیار بالا می باشد. این خراش ها و بریدگی ها اغلب در بافت و بسیار ریز می باشد و معمولاً با چشم غیر مسلح قابل دیدن نیستند.

• همچنین، نوک آلت تناسلی مردان نیز به دلیل عدم وجود محیطی مناسب برای حرکت رفت و برگشتی احتمال دارد که دچار خراش در سطح گردد که این مورد خطر دریافت ویروس را در شخص فاعل هم افزایش می دهد.
در این نوع رابطه، مهم ترین خطری که اشخاص را تهدید می کند تماس خونی مستقیم و همچنین مایعات درونی بدن با خون شریک جنسی می باشد که در صورت آلوده بودن هر یک از شرکای جنسی، احتمال سرایت ویروس اچ. آی. وی. به شریک سالم وجود دارد.


رابطه جنسی مقعدی امن تر

سوالی که اغلب مطرح می شود این است که چگونه می توان رابطه جنسی مقعدی امن تری داشت و خود را در مقابل سرایت بیماری های مقاربتی و به خصوص ویروس اچ. آی. وی. ( عامل بیماری ایدز) محافظت کرد؟

در صورتی که احتیاط های جانبی لازم صورت بگیرد، می توان رابطه ایمن تری در نزدیکی مقعدی برقرار کرد.

اگر شما از سلامت خود و شریک جنسی تان اطمینان کامل دارید خطری متوجه شما نیست و می توانید با رعایت بعضی نکات بهداشتی و پیشگیری، بدون دغدغه ونگرانی از این رابطه جنسی لذت ببرید . مشکل عمومی این است که در اغلب موارد افراد از "سابقه خونی و رفتارهای پر خطر " شریک جنسی خود اطلاعی ندارند.


مواردی که می تواند میزان خطر را کاهش دهد:

توصیه اکید به استفاده از کاندوم می گردد. افرادی که به صورت مفعول به این نوع رابطه روی می آورند می توانند از کاندوم های زنانه استفاده کنند.
دومین توصیه رعایت بهداشت و شستشوی کامل و دقیق بدن به خصوص اعضای جنسی می باشد.
توصیه بعدی استفاده از مواد نرم کننده و لیز کننده می باشد. دقت کنید که در صورت استفاده همزمان از کاندوم و مواد لیز کننده، از مواد روغنی لیزکننده مانند وازلین که از مشتقات نفتی تهیه می شوند، استفاده نکنید . به دلیل اینکه باعث سایدگی و پاره شدن کاندوم می شود، (رجوع به بخش کاندوم)
توصیه سوم رلکس بودن و آرامش به هنگام انجام این روش آمیزش است. در صورتی که ماهیچه های مقعد سفت باشد احتمال پارگی و درد شدید وجود دارد که زخم و خونریزی خود باعث تماس مستقیم خونی و در نتیجه بالاتر رفتن خطر انتقال بیماری های مقاربتی سرایتی و از جمله ویروس اچ. آی. وی. می شود.
توصیه دیگر پرهیز از نوشیدن مشروبات الکی و عدم استفاده از مواد مخدر پیش از تماس و ارتباط جنسی می باشد. به علت اینکه پس از اثرگذاری الکل و مواد مخدر شما کمتر قادر به کنترل و تصمیم گیری هستید که این خود میزان پذیرش خطر را در افراد بالا می برد.



راه ها و شکل هایی که احتمال انتقال ویروس اچ. آی. وی. در این نوع رابطه وجود دارد:


در مورد شخصی که مفعول واقع شده بدون توجه به جنسیت (زن و یا مرد):

در صورتی که پنیس وارد نشود و تنها با جداره خارجی مقعد تماس داشته باشد:

خطر بالقوه:
پوست سالم خود محافظ خوبی در برابر ورود انواع ویروس ها از جمله ویروس اچ. آی. وی. می باشد، بنابراین معمولاً در این شکل خطر زیادی متوجه شخص نمی شود، اما در صورتی که جداره مقعد دارای زخم خارجی تازه و باز باشد که منجر به ارتباط خونی مستقیم شود احتمال انتقال ویروس اچ. آی. وی. وجود دارد.

خطر مستند:
معمولاً به دلیل اینکه شکل های دیگری از آمیزش جنسی همزمان با این نوع نزدیکی صورت می گیرد، بنابراین نمی توان موارد مستدل و مستندی از انتقال ویروس اچ. آی. وی. به این شیوه ارایه داد.

درصورتی که پنیس وارد شود اما انزال صورت نگیرد:

خطر بالقوه:
در طول زمان آمیزش جنسی، آلت مردانه به ترشح مایعاتی می پردازد که مانند مایع منی قادر به انتقال اسپرم و دیگر مواد موجود در خون و از جمله ویروس اچ. آی. وی. می باشد. بنابراین خطر انتقال آن به صورت نظری وجود دارد.

خطر مستند:
هر چند در این مورد میزان خطر انتقال مانند ارتباط همراه با انزال بسیار بالا نمی باشد اما موارد ثبت شده ای از انتقال ویروس اچ. آی. وی. در این مورد گزارش شده است.



در صورتی که پنیس وارد شود و انزال صورت پذیرد:

خطر بالقوه:
مایع منی قادر به حمل ویروس اچ. آی. وی. به میزان قابل توجه ای می باشد. در صورتی که شخصی به صورت مفعول در آمیزش مقعدی شریک باشد، و مایع منی از طریق مقعد وارد بدن وی شود، در صورت آلوده بودن فاعل ، خطرزیاد انتقال ویروس اچ. آی. وی. به وی وجود دارد.

خطر مستند:
بر اساس آمار موجود، بیشترین موارد گزارش شده از انتقال ویروس اچ. آی. وی. از طریق تماس جنسی، مربوط به انتقال ویروس در آمیزش جنسی مقعدی می باشد. همجنسگرایان مرد به دلیل اینکه بیشترین رویکرد را به این نوع تماس دارند، آمار بالایی را به خود اختصاص می دهند.

اما توجه داشته باشید، تنها همجنس خواهان مرد، گروه در معرض خطر آلودگی نمی باشند بلکه به دلایل شرح داده شده فوق، هر گروهی - چه زن و چه مرد - در صورت روی آوردن به این نوع نزدیکی جنسی و رعایت نکردن موارد مراقبتی بهداشتی که در بالا شرح داده شده است، در معرض دریافت ویروس اچ. آی. وی. و ابتلاء به دیگر بیماریهای آمیزشی سرایتی می باشد.



راه ها و شکل هایی که احتمال انتقال ویروس اچ. آی. وی. در این نوع رابطه وجود دارد:


در مورد شخصی که در این نوع رابطه فاعل باشد:

در صورتی که پنیس وارد نشود و تنها با جداره خارجی تماس داشته باشد:

خطر بالقوه:
پوست سالم و پاکیزه هیچ نوع بیماری را منتقل نمی کند، بنابراین معمولاً در این شیوه نزدیکی در صورتی که زخم تازه و بازی در محیط اطراف مقعد وجود نداشته باشد، خطری متوجه شخص فاعل نمی شود. اما در طول مدت نزدیکی و پیش از انزال طول آلت تناسلی مردانه آغشته به مایعی است که اصطلاح ترشحات پیش از منی را برآن نهاده اند. در صورتی که محیط اطراف مقعد دارای زخم خارجی تازه و باز باشد که منجر به ارتباط خونی مستقیم شود، ویروس اچ. آی. وی . می تواند حتی از طریق مایعات پیش از انزال نیز انتقال یابد . مطتن نیستم! رفرانس شما برای این قسمت چیست؟

خطر مستند:
به دلیل اینکه معمولاً همزمان شکل های دیگر ارتباط جنسی نیز در این مورد انجام می شود نمی توان موارد مستدل و مستندی در این مورد ارایه داد که ویروس انتقال یافته است.

درصورتی که پنیس وارد شود اما انزال صورت نگیرد:

خطر بالقوه:


مخاط مقعد و دیواره داخلی روده بزرگ محیط بسیار مناسبی برای تکثیر و زنده ماندن انواع میکروب ها می باشد.
از طرفی علاوه بر احتمال بالای ایجاد زخم در مقعد، احتمال پدید آمدن خراش بر روی آلت تناسلی مردانه نیز وجود دارد که تماس خونی مستقیم را نیز میسر می کند.
ضمن این موارد، در طول مدت تماس جنسی، آلت مردانه به ترشح مایعاتی می پردازد که ویروس ها، از جمله ویروس اچ. آی. وی. قادر خواهد بود به بدن شخص فاعل راه پیدا کند.

بنابراین به شکل نظری خطردریافت این ویروس و سایر بیماری های مقاربتی سرایتی در صورت آلوده بودن شریک جنسی برای شخص فاعل هم وجود دارد.

خطر مستند:
هر چند در این مورد میزان خطر انتقال مانند ارتباط همراه با انزال بسیار زیاد نمی باشد، اما موارد ثبت شده ای از انتقال ویروس اچ. آی. وی. در این شیوه نزدیکی گزارش شده است.

در صورتی که پنیس وارد شود و انزال صورت پذیرد:

خطر بالقوه:


مخاط مقعد و دیواره داخلی روده بزرگ محیط بسیار مناسبی برای تکثیر و زنده ماندن انواع میکروب ها می باشد.
از طرفی علاوه بر احتمال ایجاد زخم در مقعد، احتمال پدید آمدن خراش بر روی آلت تناسلی مردانه نیز وجود دارد. بنابراین احتمال تماس خونی مستقیم نیز وجود دارد.
ضمن این موارد، انزال باعث باز شدن مجرای پنیس شده و امکان راه یابی ویروس به بدن راحت تر می شود. بنابراین انواع ویروس ها، از جمله ویروس اچ. آی. وی. می تواند به راحتی جذب و وارد بدن شخص فاعل شود.
ویروس قادر خواهد بود از طریق مایعات منی که بعد از انزال نیز در داخل مجرای پنیس (آلت تناسلی مردانه) باقی می ماند جذب خون شود.

در صورتی که شخصی به صورت فاعل تماس جنسی مقعدی داشته باشد و منی وی انزال شود، در صورت آلوده بودن شریک جنسی ، امکان آلوده شدن وی وجود دارد.

خطر مستند:
موارد ثبت شده ای از انتقال ویروس اچ. آی. وی. از طریق آمیزش جنسی مقعدی در مورد مردانی که نقش فاعلی داشته اند وجود دارد.

توجه: بر اساس آمار موجود، بیشترین موارد گزارش شده از انتقال ویروس اچ. آی. وی. از طریق تماس جنسی، مربوط به انتقال ویروس در آمیزش جنسی مقعدی می باشد. شرکای جنسی مفعول چه همجنس خواهان مرد و چه غیر همجنس خواهان زن که به این نوع آمیزش روی می آورند، بیشتر در معرض خطر دریافت ویروس اچ. آی. وی. قرار دارند. اما این به معنای عدم وجود خطر دریافت ویروس برای شرکای جنسی فاعل نیست.

در صورتی که شریک جنسی شما در یک رابطه جنسی مقعدی چه زن و چه مرد، آلوده به ویروس اچ. آی. وی. باشد ، قادر به انتقال آن به شخص فاعل بیشتر از رابطه واژینال می باشد.

اما توجه داشته باشید، تنها همجنس خواهان مرد، گروه در معرض خطر آلودگی نمی باشند بلکه به دلایل شرح داده شده فوق، هر گروهی - چه زن و چه مرد - در صورت روی آوردن به این نوع نزدیکی جنسی و رعایت نکردن موارد مراقبتی بهداشتی که در بالا شرح داده شده است، در معرض دریافت ویروس اچ. آی. وی. و ابتلاء به دیگر بیماریهای آمیزشی سرایتی می باشد.

سوالاتی در مورد کاشت سینه در خانم ها

ایمپلنت های سینه که با استفاده از پاکت های سیلیکون که از ژل های سیلیکون پر شده است، یا سالین (آب نمک) برای اولین بار در دهه ی 60 در ایالات متحده انجام گرفت اما از آن تاریخ تا دهه ی 80، انجام این عمل ها بسیار نادر بوده است. اما در دهه ی 90 بااینکه هنوز هیچگونه تحقیقاتی روی ایمنی و اطمینان این عمل جراحی انجام نگرفته بود، تقریباً یک میلیون زن این عمل را انجام داده بودند. اکثر این خانم ها ایمپلنت خود را با استفاده از ژل سیلیکون انجام داده بودند، چون جراحان پلاستیک این روش را بیشتر می پسندیدند.





با اینکه کلیه ی محصولات پزشکی باید قبل از فروش در ایالات متحده از نظر ایمنی و سلامت مورد تایید قرار بگیرند، اما این مسئله برای ابزارها و محصولات ایمپلنت که تا قبل از 1976 به فروش می رفت رعایت نشده بود. FDA تا قبل از 1991 از شرکت ها و کمپانی هایی که این محصولات را تولید می کردند درخواست اطمینان و سلامت محصولاتشان را نکرده بود و این محصولات تقریباً برای سه دهه مورد استفاده قرار گرفت. برای اولین بار، رسانه ها شروع به نشان دادن خانم هایی کرد که مشکلات ایمپلنت داشتند. تحقیقات اطمینان و سلامت ایمپلنت به دلیل نقص و کاستی مورد تایید FDA قرار نگرفت.

و تا سال 2000 FDA هنوز از کمپانی ها نمی خواست که سلامت ایمپلنت های سالین را به اثبات برسانند و در آن سال بود که عاقبت FDA برای اولین بار ایمپلنت های سینه با سالین را مورد تایید قرار داد.





ایمپلنت های سینه با سیلیکون هم برای اولین بار در نوامبر 2006 مورد تایید قرار گرفتند. بین سالهای 1992 و 2006، ایمپلنت های سیلیکون محدود به آزمایشات بالینی بودند که به طور عمده برای بیماران سرطان سینه و آنها که ایمپلنتشان شکسته بود، انجام می گرفت. بیماران باید آگاه می شدند که ایمپلنت ها مورد تایید FDA قرار نگرفته و آنها باید به طور مداوم مورد بررسی و آزمایش جراح پلاستیک خود قرار گیرند تا تحقیقات مربوط به این مسئله کامل شده و کمکی باشد برای همه ی خانم هایی که ایمپلنت با ژل انجام داده اند. با اینکه دو نمونه از ژل های ایمپلنت تولید شده توسط دو سازنده در نوامبر 2006 مورد تایید قرار گرفت، اما هنوز هم محدودیت هایی وجود دارد. به طور مثال، فقط برای خانم های بالای 22 سال تایید شده است چون خانم های زیر این سن هنوز در حال رشد فیزیکی و احساسی هستند.





خطرات معمول این عمل چیست؟





گزارش عوارض و مشکلات خانم هایی که عمل ایمپلنت را انجام داده اند در ژورنال های پزشکی به چاپ رسیده و در FDA مورد بحث و بررسی قرار گرفته اند. این عمل خطرات کوتاه مدت و طولانی مدتی دارد که همه ی خانم هایی که درصدد انجام آن هستند باید از آن آگاه شوند.





عوارض موضعی به مشکلاتی گفته می شود که دقیقاً مربوط به ناحیه ی سینه هستند و کاملاً مشخص است که در نتیجه ی ایمپلنت سینه به وجود آمده اند. عوارض متداول آن شامل عفونت و سایر خطرات مربوط به جراحی، دردهای موضعی سینه، تغییر در حساسیت، انقباض کپسول، شکستگی و تراوش، بافت مردگی (مرگ پوست)، نیاز به عمل جراحی دوباره، و مشکلات آرایشی (مثل نارضایتی از شکل سینه بعد از ایمپلنت) می باشد.





تحقیقات مربوط به عمل ایمپلنت با سالین و ژل سیلیکون نشان می دهد که طی سه سال اول، تقریباً سه مورد از چهار مورد بیماران ترمیمی (بیماران سرطانی که ایمپلنت سینه را انجام داده اند)، و تقریباً نیمی از بیمارانی که برای اولین بار این عمل را انجام داده اند، حداقل یکی از این عوارض موضعی را داشته اند—مثل درد، عفونت، سخت شدگی، یا نیاز به عمل دوباره.





برای مثال، بین بیماران ترمیمی:



%46 از خانم هایی که ایمپلنت با ژل سیلیکون را انجام داده اند و %21 از آنهایی که با سالین ایمپلنت کرده اند، طی سه سال اول نیاز به عمل دوباره داشته اند.

%25 از بیمارانی که ایمپلنت سیلیکون داشته اند و %8 از بیمارانی که ایمپلنت سالین داشته اند، ایمپلنت خود را برداشته اند.

%6 از بیمارانی که ایمپلنت سیلیکون داشته اند و %16 از بیمارانی که ایمپلنت سالین داشته اند، دچار دردهای موضعی سینه شده اند.



البته آمار این عوارض برای خانم هایی که فقط به قصد بزرگتر کردن سینه عمل را نجام داده اند، پایین تر بوده است.





علاوه بر خطرات بیهوشی، خطرات جراحی شامل، عفونت و ایجاد غده ی خونی (مایع خون یا بافتی که دور ایمپلنت جمع می شود) است، که هر دو آنها از حد خفیف تا جدی می تواند باشد. خطرات مربوط به جراحی مدت زمان کمی بعد از عمل بیشتر دیده می شود، اما این عوارض ممکن است بعد ها به عمل جراحی دوباره نیاز پیدا کند که باز ممکن است همان خطرات را به دنبال داشته باشد. و خانمی که بخواهد ایمپلنت شکسته شده ی خود را ترمیم کند باید بارها و بارها با این خطرات روبه رو شود.





سایر عوارض موضعی شامل از دست رفتن حساسیت نوک سینه یا درد در این ناحیه می باشد. برخی از خانم ها هم ممکن است از نظر آرایشی و ظاهری از نتیجه ی عمل خود راضی نباشند، به این دلیل که سینه هایشان ممکن است غیرطبیعی و نامتقارن به نظر آید.



همچنین ممکن است بافت های اثر زخم و شکاف دور ایمپلنت، سخت شود. این مشکل انقباض کپسول نام دارد. بافت زخم داخل بدن است اما می تواند باعث سخت شدگی و تغییر شکل سینه ها شود.





تحقیقات بسیاری نشان داده است که ممکن است در ایمپلنت نوع سالین، قارچ یا باکتری رشد کند. و درصورت شکسته شدن ایمپلنت این باکتری ها به درون بدن تراوش خواهد کرد.

وقتی ایمپلنت سینه شکسته شود، چه روی خواهد داد؟





همه ی ایمپلنت های سینه بالاخره شکسته خواهند شد، اما مشخص نیست که هر ایمپلنتی تا چند سال دوام خواهد داشت. تحقیقات مربوط به ایمپلنت های سیلیکونی نشان داده است که این ایمپلنت ها تقریباً 7 تا 12 سال دوام آورده اما برخی از انها طی چند ماه یا سال اول شکسته می شوند، با این وجود احتمال دارد که برخی از آنها حتی تا 15 سال هم باقی بمانند.





طبق تحقیقی که توسط دانشمندان FDA انجام گرفت، نشان داده شد که اکثر خانم ها طی 11 سال اول حداقل یکبار دچار شکسته شدن ایمپلنت شده اند. در %21 از خانم ها هم سیلیکون به خارج از کپسول سینه تراوش کرده، در حالیکه اکثر این خانم ها از این اتفاق بی اطلاع بوده اند.





تحقیقات مربوط به عمل های جدید ایمپلنت سالین نشان می دهد که بین 3 تا %9 از موارد طی سه سال اول شکسته می شوند. یک محقق دانمارکی نیز همچنین دریافته است که اکثر ایمپلنت های سیلیکونی تا 10 سال دوام دارند، اما وقتی سن فرد بین 11 تا 20 سال باشد، اکثراً شکسته خواهند شد.





حرکت سیلیکون: تحقیقات نشان داده است که ژل سیلیکون در ایمپلنت ها می تواند در دمای طبیعی بدن به مایع سیلیکون شکسته شود و درمواردی به غدد لنفاوی و سایر اعضاء بدن تراوش می کند.







آیا ایمپلنت سینه باعث بیماری خانم ها خواهد شد؟





سوال بحث انگیزتر می تواند این باشد که آیا ایمپلنت سینه منجر به ایجاد بیماری های مختلف، نه فقط در ناحیه ی سینه، برای خانم ها می شود؟





بیماری های سیستم دفاعی: گزارشات بسیاری به این نتیجه رسیده اند که هیچگونه شواهد و مدارکی وجود ندارد که ایمپلنت باعث ایجاد بیماری های سیستمیک می شود. اما این گزارشات برطبق تحقیقی ارائه شده اند که متمرکز بر بیماری های سیستم دفاعی و بافت های پیوندی در خانم هایی بوده که به مدت زمان کمی ایمپلنت را انجام داده اند. از آنجا که رشد و تشخیص بیماری های بافت های پیوندی و سیستم دفاعی ممکن است سالها به طول انجامد، نمی توان از خانم هایی که مدت زمان کمی از ایمپلنت انها می گذرد برای این منظور استفاده کرد.





تحقیقاتی که پس از این تحقیق انجام گرفتند نشان داد که ایمپلنت ممکن است با بیماری های مربوط به سیستم دفاعی مرتبط باشد. برای مثال دانشمندان FDA تحقیقی بر روی خانم هایی که با ژل سیلیکون ایمپلنت حداقل برای 7 سال کرده اند انجام داده و دریافته اند که آنها که دچار تراوش ایمپلنت شده اند بیشتر به بیماری های مربوط به سیستم دفاعی مبتلا گشته اند. همچنین دریافته اند که این خانم ها بیشتر به بیماری هایی نظیر: درماتومیوزیت، پلی میوزیت، تیروئید هاشیموتو، بیماری بافت پیوند مختلط، فیبروز ریوی، التهاب نیام ائوزینوفیلی، و درد عضلانی، مبتلا می شوند.

آیا بیماران ایمپلنتی با برداشتن ایمپلنت هایشان بهبود می یابند؟ طبق تحقیقی که روی 95 زن که ایمپلنت سیلیکون انجام داده و علائم روماتیسمی مثل درد مفاصل، داشته اند، نشان داده شد که علائم بیماری در %97 از بیمارانی که ایمپلنتشان را برداشته اند، افزایش یافت. درعوض در %96 از بیمارانی که ایمپلنتشان را برنداشتند، این علائم کمتر شد. تحقیقات دیگری نشان داده است که سیلیکون واکنش های دفاعی را تحریک می کند و تجزیه ی سلولی نشان می دهد که این واکنش ها با انواع غیرمعمولی از بیماری های بافت های پیوندی در ارتباط است.





سرطان ها: طبق تحقیقی که توسط مؤسسه ملی سرطان انجام گرفت، دانشمندان دریافتند که احتمال ابتلا به سرطان در خانم هایی که حداقل به مدت 7 سال ایمپلنت داشته اند درمقایسه با خانم هایی که نداشته اند تا %21 افزایش داشته است. این افزایش به خاطر افزایش سرطان های مغزی، دستگاه تنفسی، گردن و فرج است. البته برای رسیدن به نتایج بهتر، نیاز به تحقیقات بیشتری است.





مرگ و میر: تحقیق دیگری نشان داده است که آمار مرگ از تومرهای مغزی، سرطان ریه، و سایر بیماری های تنفسی و خودکشی در افرادی که حداقل به مدت 12 سال ایمپلنت سینه داشته اند در مقایسه با خانم هایی که سایر جراحی های پلاستیک را انجام داده اند بیشتر است. سه تحقیق اسکاندیناویایی نشان داده است که خانم هایی که فقط برای بزرگ تر کردن سینه ایمپلنت کرده اند، سه برابر زنان عادی اقدام به خودکشی کرده اند.





چه نگرانی های دیگری در این رابطه وجود دارد؟





شیر دادن: طبق تحقیقات انجام گرفته به اثبات رسیده است که خانم هایی که انوع جراحی های سینه از جمله ایمپلنت انجام داده اند، سه مرتبه کمتر از زنان عادی میتوانند شیر تولید کنند. همچنین بحث هایی پیرامون سلامت شیر تولید شده در این خانم ها وجود دارد اما تحقیقات کافی برای حل این مشکل انجام نگرفته است. تحقیقات نشان می دهد که در خون نوزادانی که از شیر مادرانی که ایمپلنت سیلیکون داشته اند تغذیه می کنند، انواع سمی پلاتین بیشتری یافت می شود.





کشف سرطان سینه: سرطان سینه جزء متداول ترین انواع سرطان در خانم هاست و از آنجا که از طریق ماموگرافی می توان سرطان سینه را از قبل تشخیص داد و از مرگ فرد جلوگیری کرد، این پرسش که آیا ایمپلنت مانع انجام صحیح ماموگرافی است وجود دارد.





راه های مختلفی وجود دارد که از طریق آن ایمپلنت تشخیص سرطان را در ماموگرافی به تاخیر می اندازد:





گرچه می توان ماموگرافی را به طرقی انجام داد که دخالت ایمپلنت به حداقل برسد، اما تقریباً 55 درصد از تومرهای سینه در زنانی که ایمپلنت دارند، پنهان می ماند.

طبق تحقیقی که دانشمندان FDA انجام داده اند نشان داده شده که ایمپلنت های سیلیکون یا سالین ممکن است در خانم هایی که ماموگرافی می کنند شکسته شود و به همین دلیل خانم هایی که از شکسته شدن ایمپلنت های خود واهمه دارند از انجام ماموگرافی سر باز می زنند.

با افزایش سایز ایمپلنت درمقایسه با سایز اصلی سینه ی فرد، صحت ماموگرافی هم کاهش پیدا می کند.



مشکلات شناختی: خانم هایی که ایمپلنت سینه داشته اند، بیشتر دچار از دست دادن حافظه، اختلال در تمرکز، و سایر بیماری های شناختی می شوند. تحقیقات FDA نشان داده که در خانم هایی که حداقل به مدت 2 سال ایمپلنت سیلیکون داشته اند، علائم عصب شناختی مثل عدم توانایی در تمرکز، بیشتر است. دانشمندان این مشکل را مربوط به کمبود پلاتین برای ساخت ژل ایمپلنت سیلیکون می دانند.





هزینه های مالی: هزینه ی اولیه ی جراحی ایمپلنت اولین اما نه تنها هزینه برای بمیاران ایمپلنتی است. ایمپلنت سینه به طور متوسط 7 تا 12 سال دوام می یابد و هر بار جایگزینی این هزینه را بالاتر می برد. حتی اگر پزشک مربوط هزینه های دوباره را مجاناً با بیمار خود حساب کند، بازهم هزینه های مربوط به تسهیلات پزشکی، بی هوشی، و سایر هزینه های مرتبط می تواند مبلغ بسیاری را بر عمل جراحی شما بیفزاید. البته این هزینه ها برای بعضی خانم ها قابل پرداخت است اما برای همه ی خانم ها اینطور نیست و مخصوصاً برای خانمی که بعد از چند ماه ایمپلنتش شکسته می شود ممکن است بسیار دردناک باشد.





اما درمورد بیمه ی پزشکی و سلامتی چه؟ معمولاً بیمه متحمل جراحی های زیبایی نمیشود و مشکلات ناشی از جراحی های زیبایی تحت پوشش آنها نیست. همچنین هزینه ی MRI ها برای تشخیص تراوش سیلیکون در بیماران را پرداخت نمی کند. در برخی کشور ها برخی بیمه ها، برای خانم هایی که ایمپلنت سینه کرده اند هم بیمه صادر می کنند اما هزینه ی آن را بسیار بالاتر قرار می دهند. این مسئله برای خانم هایی که دچار بیماری های ناشی از ایمپلنت سینه می شوند بسیار ناگوار است.





برای برداشتن ایمپلنت چه باید کرد؟





برخی از خانم هایی که ایمپلنت سینه کرده اند به خاطر عوارض جانبی، ناامیدی و دلسردی به خاطر مشکلات آرایشی آن یا به خاطر خطراتی که در طولانی مدت بر روی سلامتی دارند، تصمیم می گیرند که ایمپلنتشان را برداند. خانم هایی که ایمپلنت سیلیکونشان دچار شکستگی شده است معمولاً حین جراحی برای برداشتن ایمپلنت، مقداری از بافت های سینه شان را از دست می دهند. و اگر سیلیکون به داخل بافت های سینه تراوش کرده باشد، نتیجه ی برداشتن ایمپلنت دقیقاً مثل برداشتن سینه خواهد بود.





پزشک جراحی که اصل ایمپلنت را برای بیمار گذاشته است ممکن است برای برداشتن آن مورد خوبی نباشد. عمل برداشتن ایمپلنت بسیار دشوارتر و البته گرانتر از عمل گذاشتن ان است. برخی از جراحان در زمینه ی برداشتن ایمپلنت مهارت بسیار زیادی دارند و می توانند شکل بسیار عالی به سینه ها بدهند. اکثر این جراحان توصیه میکنند که ایمپلنت و کپسول بافت زخم یکجا برداشته شوند. اینکار باعث می شود همه ی سیلیکون هایی که احتمالاً به بیرون تراوش کرده اند نیز برداشته شوند.

آیا انواع جدیدتر و مطمئن تری از ایمپلنت وجود دارد؟





بنا بر تحقیقات جدید، جراحان گاهی ایمپلنت های “گامی بیر” ارائه می دهند که نام خود را از شکلات های “گامی بیر” گرفته است چون ایمپلنت ها از ژل های سیلیکون ضخیم تر و به هم چسبیده تر درست شده است. احتمال شکسته شدن و تراوش این سیلیکون ها به مراتب کمتر است.





اما این ایمپلنت های جدید هم با خطراتی همراه است که ممکن است فوراً آشکار نشوند. متاسفانه هیچ تحقیقی در این زمینه صورت نگرفته است تا ببینیم که این ایمپلنت ها ایمن تر و سالم تر از ایمپلنت های قدیمی است یا نه و هیچ سندی در دست نیست که این ایمپلنت های ضخیم تر ماندگاری بیشتری داشته باشند. البته این ایمپلنت های هنوز مورد تایید FDA قرار نگرفته است چون اطلاعات چندانی درمورد ایمنی آن در دست نیست



بقیه در ادامه مطلب



چرا تحقیقاتی درمورد ایمنی طولانی مدت ایمپلنت ها مورد نیاز است؟ علاوه بر ایمپلنت سیلیکون و سالین، در سالهای اخیر سه نوع دیگر ایمپلنت هم ساخته شده که بیشتر در خارج از ایالات متحده مورد استفاده قرار می گیرد: ایمپلنت های تریلوسنت (با روغن سویا)، نوواگُلد و ایمپلنت PIP که با ژل های پلاستیک پر می شوند.





گرچه این ایمپلنت های توسط جراحان ترویج داده شده و در رسانه ها نیز تبلیاتی از ایمنی و سلامت بیشتر انها نسبت به ایمپلنت های سیلیکون و سالین مشاهده می شود، اما هیچ آزمایشی برای تایید صحت این گفته ها انجام نگرفته است. تحسین و تمجید بسیار زیاد جراحان و بیماران از این ایمپلنت ها دال بر این است که علائم خطرات طولانی مدت ایمپلنت در سالهای اول به هیچ عنوان آشکار نمی شود. به همین دلیل است که تحقیقات گسترده درمورد خطرات طولانی مدت ایملنت، در هر نوعی که باشد، از اهمیت بسیاری برخوردار است.

نتیجه گیری



تحقیقات به وضوح نشان می دهند که ایمپلنت با خطرات جدی از نظر سلامتی، زیبایی و آرایشی، و همچنین اقتصادی در سالهای ابتدایی همراه است که با گذشت زمان افزایش هم می یابد. متاسفانه، خطرات طولانی مدت این عمل به خاطر فقدان تحقیقات کافی، ناشناخته باقی مانده است. FDA تولید کننده ها را وادار به انجام تحقیقات بیشتر درمورد علت شکسته شدن ایمپلنت ها، دوام آنها و همچنین خطراتی که می تواند در طولانی مدت برای بیماران داشته باشد کرده است. البته این تحقیقات تا به امروزانجام نگرفته اند.