پیرسینگ چیست و معایب و مضرات آن

مدتی است برخی دختران و زنان جوان ایرانی روشهایی را برای آرایش ظاهر خود برگزیده اند که اغلب در آن سوی مرزها رواج دارد. گرچه نوع بشر عاشق تنوع است ، ولی گاهی وقتها هم این تنوع ها بسیار زشت یا خطرناک هستند.

یکی از این مدهای خطرناک پیرسینگ است. «پرساژ» یا به زبان انگلیسی همان پیرسینگ سوراخ کردن پوست و نصب اشیای تزیینی در این سوراخ است. نصب قطعات یا حلقه های تزیینی از طریق سوراخ کردن بدن یکی از اقدامات شایع در غرب بویژه نزد جوانان است که با سوراخ کردن گوش و حلقه در آن آغاز و بتدریج دامنه وسیع یافته است که تا سوراخ کردن زبان و بینی ، ناف و... نیز رفته است.



بیشتر لوازم تزیینی مورد استفاده در سوراخ کردن بدن شامل حلقه های کوچک ، گل میخ و زنجیرهای کوتاه است. جنس این زیورآلات معمولا از طلا، تیتانیوم ، پلاتین ، نیوبیوم یا فولاد زنگ نزن (گرید 300) است.

گاهی نیز از آلیاژهای مختلف استفاده می شود. نگین ها و سنگهای قیمتی نیز از دیگر وسایل مورد استفاده است که البته در همه جا کاربرد ندارند. پلاستیک های سخت مانند آکرلیک یا لوسیت هم در ساخت این لوازم استفاده می شوند.

بدن سوراخ سوراخ

سوراخ کردن گوش شاید پذیرفته ترین شیوه پیرسینگ باشد. اغلب مردم فکر می کنند سوراخ کردن همه قسمتهای گوش بی خطر است. اما در واقع تنها جایی که تقریبا منطقه امنی محسوب می شود، همان محل قدیمی و سنتی یعنی نرمه گوش است.

سوراخ کردن لاله گوش به علت غضروفی بودن این منطقه می تواند مشکل ساز باشد. عفونت ، تورم ، آبسه و حساسیت مهمترین مشکلاتی است که در اثر سوراخ کردن گوش به وجود می آید. ایجاد جوشگاه و از شکل افتادن گوش یکی از عوارض سوراخ کردن گوش در محل های غیرمتعارف مثل قسمتهای بالایی گوش است. پارگی گوش به دنبال تصادف ، ورزشهای پربرخورد یا حتی نزاع های خانوادگی ، یکی از شایع ترین عوارض سوراخ کردن گوش است.

لب یکی از محل های پرطرفدار برای سوراخ کردن است. در سوراخ کردن لب چون جزو بافتهای بسیار پرخون بدن است ، احتمال خونریزی های سخت و التهاب و عفونت شدید وجود دارد.

جدی ترین خطر سوراخ کردن لب ، گذشته از خونریزی ، بلع تصادفی حلقه یا نگین بر اثر حادثه است که می تواند حتی منجر به انسداد تنفسی و خفگی شود.

زبان هم از آسیب این سوراخ ها در امان نیست. سوراخ کردن زبان می تواند باعث ایجاد عفونت شود.

کسانی که جراحی دهان و دندان روی آنها انجام می شود، در معرض عفونت های تهدیدکننده ناشی از باکتری های دهان هستند. اگر آنها مشکل قلبی داشته باشند، در معرض خطر عفونت شدید قلبی قرار دارند. به همین دلیل هم پزشکان و دندانپزشکان آنها اغلب قبل از جرم گیری دندان و جراحی های دیگر دهان این افراد، برای آنان آنتی بیوتیک تجویز می کنند. علاوه بر این موارد سوراخ کردن زبان برای آویختن آویزه باعث ایجاد اختلال در ادای صحیح کلمات و حس مزه می شود.

گاهی در اثر سوراخ کردن زبان ، تورم های شدید ایجاد می شود که باعث بسته شدن راههای هوایی و اختلال در تنفس می شود. همچنین ممکن است زیورآلات زبان کنده شوند و با وارد شدن به گلو و راههای تنفسی ، باعث خفگی شوند. آویزهای لب و زبان احتمال دارد باعث شکستن لبه دندان ها شوند.

بینی از اعضایی است که معمولا همه نوع بلایی بر سر آن می آورند. معمولا بینی را در لبه های گوشتی سوراخ های خارجی سوراخ می کنند. گاهی هم این سوراخ را در غضروف میانی ایجاد می کنند. سوراخ کردن این غضروف ممکن است باعث خونریزی شود و اگر به آن توجه نشود، موجب بد شکل شدن بینی می شود. تحقیقات اخیر پزشکان امریکایی حاکی از آن است که سوراخ کردن بینی و زبان به منظور آویختن حلقه ، میزان حس بویایی را در افراد کاهش می دهد و این بخش در مغز آنها از کار می افتد. حلقه هایی که در بینی کار گذاشته می شوند ممکن است تغییر مکان دهند یا حتی خارج شوند.

نگین در دندان

کاشت نگین در دندان یکی از انواع پیرسینگ است که بین ایرانیان هم شایع است. به این ترتیب که بخش کوچکی از دندان را تراش می دهد و نگین را با چسب مخصوص در آنجا می چسباند. در روش صحیح ، نگین های تزیینی با استفاده از مواد چسبنده ای که در پر کردن دندان نیز به کار می رود، به روی سطح آن چسبانده می شود.

ایجاد حفره روی سطح دندان و کاشتن نگین های تزیینی داخل حفره ایجاد شده ، موجب صدمه به ساختمان دندان و از بین رفتن آن می شود. چون نگین با فلز مربوطه فضایی را روی دندان اشغال می کند، گیر غذایی ایجاد می شود و امکان تمیز کردن آن قسمت زیر نگین با مسواک وجود ندارد. در نتیجه ، آن قسمت دندان زرد می شود.

چشم هم در امان نیست

بعد از انواع روشهای مختلف پیرسینگ بتازگی روش جدیدی روانه بازار شده که موجب حیرت همگان شده است. گویی دست اندرکاران این حرفه پرسود در چالش با محدودیت های پیکر انسان در پی انجام ناشدنی ها هستند.

در پیرسینگ چشم قطعه ای از جواهر یا کریستال روی کره چشم با روشی دقیق اما پرمخاطره نصب می شود. نگین ها یک وسیله تزیینی ، به اشکال قلب و ستاره و از جنس پلاتین است که در کشورهای اروپایی مثل هلند ساخته می شود. کاشت این نوع نگین ها در زیر خارجی ترین قسمت لایه چشم (ملتحمه) توسط جراح گذاشته می شود.

عمل جراحی به مدت یک ربع به طول می انجامد، به طور کلی قطر این نگین ها 3.5 میلی متر و بسیار نازک است که روی کره چشم قرار می گیرد.

باز هم آرایشگران

آرایشگاه های زنانه امروزه برای خود تبدیل به یک کلینیک زیبایی نیز شده اند. تا مدتی پیش آنان فقط اقدام به تاتو می کردند، امروز پیرسینگ نیز اضافه شده است. این محلها بدون نگرانی از آلودگی ، عفونت ، خونریزی و... کارشان را انجام می دهند. صد البته پاسخگوی عوارض بعدی هم نخواهند بود و همیشه مشتری را مقصر می دانند.

تعداد زیادی از آرایشگاه های زنانه ترجیح می دهند شماره مشتری را یادداشت کنند و سپس متخصص خود را روانه منزل او کنند. البته این متخصص نه دکتر است و نه حتی آرایشگر. یک فرد عادی است که کار پیرسینگ انجام می دهد. شما تلفن می زنید، این افراد نشانی می گیرند، می آیند کارشان را انجام می دهند و می روند و به محض خروج از منزل دیگر هیچ گاه شما را نخواهند دید تا پاسخگو باشند.

در ایران پزشکانی که اقدام به پیرسینگ می کنند، آن را در زمره جراحی های سرپایی منظور می کنند و در مطب انجام می دهند که ظاهرا نظارتی هم روی اینکار نیست شاید چون رواج زیادی ندارد خیلی حساسیت روی آن وجود ندارد. شاید هم بهتر است به آنها کاری نداشته باشند هر چه باشد مطب از آرایشگاه تمیزتر است و پزشک هم از آرایشگر مجرب تر!

هیچ یک از عملهای جراحی بدون عارضه نیست و به دلیل این که چشم یک عضو حساس و ظریف است ، ورود هر گونه جسم خارجی در چشم می تواند احتمال ایجاد عفونت و عوارضی نظیر تاری دید، نابینایی ، ریزش اشک از چشم و... را در آینده افزایش دهد.

اگر کسی از این نگین خسته شود می تواند با عمل جراحی که البته قدری ساده تر از عمل اول است نگین را از داخل چشم درآورد.

در ایران هم تعدادی از این نوع نگینها وارد شده ، ولی از آنها استقبال زیادی نشده است. چشم پزشکان معتقدند افراد باید از وسایل تزیینی در چشم بپرهیزند تا دچار مشکلات نشوند، زیرا در این صورت نه تنها چشم آنها آسیب می بیند، بلکه بینایی خود را از دست می دهند و هزینه های هنگفتی را باید برای مشکلات به وجود آمده صرف کنند.

کاشت نگین در چشم که برای نخستین بار در هلند به کار رفته است بار دیگر به این سوال دامن زده است؛ چرا برخی تا بدین حد مایلند حتی حساس ترین اعضای بدن خود را به صورتی چنین پرمخاطره تزیین کنند؟!

عوارض متعدد

علاوه بر عوارض اختصاصی هر یک از اعضای بدن ، عوارض عمومی در تمامی نقاط سوراخ شده وجود دارد که به برخی از آنان اشاره می شود.

پس از پیرسینگ گاهی بدن دچار عوارض عمومی غیراختصاصی می شود. خستگی ، احساس ضعف ، تب، سردرد، کاهش اشتها، تهوع و استفراغ ، جوشهای پوستی ، دردهای عضلانی و مفاصل ، وجود خون در ادرار و زردی از جمله این علائم است.

حساسیت یکی از شایع ترین عوارض پیرسینگ است. برای کاهش حساسیت باید از طلای زرد یا سفید 14 تا 18 عیار، تیتانیوم ، پلاتین یا از استیل مقاوم در مقابل زنگ زدگی استفاده کرد. با وجود این باز هم احتمال واکنش بدن به فلز وجود دارد. در برخی موارد نیز سودجویان برای پایین آوردن هزینه و کسب سود بیشتر از فلزات دیگر یا همراه با ناخالصی استفاده می کنند که در این صورت عوارض شدیدی بوجود می آید. در بسیاری از مواقع طلا با نیکل ترکیب می شود. این آلیاژ در کسانی که به نیکل حساسیت دارند ایجاد عارضه می کند. گاهی نیز برای کاهش قیمت اجسام توپر از نیکل ساخته می شود و روکشی از طلا روی آن کشیده می شود که با از بین رفتن این روکش موجب ایجاد حساسیت می شود.

عفونت پوست یکی دیگر از عوارض پیرسینگ است که با قرمزی ، تورم ، گرمی موضعی ، درد و بزرگی غدد لنفاوی مشخص می شود. این عفونت گاهی به صورت عفونت موضعی پوست است و گاهی نیز بصورت عفونت گسترده بدن حتی عفونت قلب و شوک عفونی دیده می شود. در صورت رعایت نکردن استریلیزاسیون ابتلا به عفونت بسیار محتمل است.

به علت احتمال ابتلا به عفونت قلبی سوراخ کردن بدن در کسانی که ناراحتی مادرزادی قلبی دارند اصلا توصیه نمی شود.

ترمیم زخم معمولا همراه با بر جا گذاشتن اثر است.

گاهی این اثر به جای مانده بزرگ یا بسیار بدمنظره می شود، اگر زخم دچار عفونت شود، تشکیل این جوشگاه بد منظره تر می شود. گاهی نیز به علت عفونت یا واکنش بدن در محل سوراخ کلویید تشکیل می شود.
اگر شنیدید کسی در اثر پیرسینگ سرطان گرفته است ، زیاد تعجب نکنید زیرا چندان غیرمنتظره نیست.

تحریک مزمن و طولانی مدت پوست توسط آویزه های مورد استفاده می تواند به سرطان پوست منجر شود.

انتقال هپاتیت B و C یکی دیگر از عوارض خطرناک پیرسینگ است. انتقال این عفونت معمولا توسط لوازم غیر استیل از فرد بیمار به سالم رخ می دهد.

عفونت خطرناک ایدز یکی از عوارض پیرسینگ است که البته بندرت اتفاق می افتد. انتقال این عفونت همچون هپاتیت توسط لوازم غیراستریل از فرد بیمار به سالم رخ می دهد.